@තිළිණ ගාල්ලගේ
අපි හැමෝගෙම ජීවිත හැමදාම එකම විදිහට හෙමීට ගලාගෙන යන්නේ නෑ. පුංච් හරි හැල හැප්පීමක් නැත්නම් ජීවිතේ කියන දේ දැනෙන්නෙත් නෑ. අපි වටේ ඉන්න දෙනෝ දාහක් අතරේ ඇත්තටම අපේ කියලා තෝරාගන්න පුළුවන් මිනිස්සු කව්ද කියලා අදුනගන්න නම් අපි වැටෙන්න ඕනේ. අපිට රිදෙන්නේ ඕනේ. ඒ වෙලාවට කීදෙනෙක් ළඟ ඉදීවිද? බුදු හාමුදුරුවොත් දේශනා කරලා තියෙනවා "කිසි කෙනෙක් තව කෙනෙක් වෙනුවෙන් අසීමිතව වග කියන්නේ නෑ" කියලා.
ඇත්ත නේ. කතාවට මොන තරම් දේවල් ලස්සන කරලා කිව්වත් තව කෙනෙක් එක්ක අපිට යන්න පුළුවන් දුර සීමාවක් තියෙනවා. අපි විරහව කියලා කියන්නේ ඒ සීමාව ඉවර වෙන තැනට. වෛර බඳින්න, පලිගන්න, මඩ ගහන්න පටන් ගන්නේ එතැනදී. එහෙම නොවී සීමාව ඉවර වෙන තැනුත්....
Comments
Post a Comment